بررسی شیوع سرمی آلودگی به سرووارهای مختلف لپتوسپیرا در میان شالیکاران ویسیان استان لرستان

مقدمه: لپتوسپیرا متعلق به راسته اسپیروکت­ها است که موجب بیماری لپتوسپیروز می شود. لپتوسپیروز یک بیماری عفونی مشترک میان انسان و دام با علائم بالینی بسیار متغیر است. هدف مطالعه تعیین شیوع سرمی سرووارهای مختلف لپتوسپیرا در میان شالیکاران ویسیان در استان لرستان بوده است. مواد و روش ­ها: 200 شالیکار ویسیان (مرد و زن) به صورت تصادفی در بهار 1393 نمونه گیری (نمونه خون) شدند. نمونه های خون به آزمایشگاه منتقل و سرم آن ها جدا شد، سرم ها تا زمان انجام تست میکروآگلوتیناسیون میکروسکوپی  (mat)در فریزر 20- درجه سانتی گراد نگهداری شدند. نمونه های سرمی به روش mat مورد بررسی قرار گرفتند. تیتر نهایی سرم ها با رقت سازی 1:200، 1:400 و 1:800 تعیین گردید. یافته ­ها: از مجموع 200 نمونه سرمی مورد آزمایش، 60 نمونه (30%) عیار مثبت سرمی 1:100 (1:100≤) را نشان دادند. از میان 60 نمونه سرمی مثبت، 38 نمونه (33/63%) با سرووار گریپوتیفوزا و 22 نمونه (67/36%) با سرووار کانیکولا واکنش مثبت نشان دادند. میزان عفونت در مردان 65% و در زنان 35% بود. از نظر آماری میان جنسیت و نتایج حاصل از آزمایش mat ارتباط معنی داری (02/0p=) وجود دارد. بیشترین و کمترین موارد مثبت به ترتیب در گروه سنی بالای 50 سال و 30-21 سال قرار داشتند. بحث و نتیجه ­گیری: لپتوسپیروز در میان شالیکاران یک بیماری شایع است و در منطقه ویسیان با توجه به شالیکاری به روش سنتی به عنوان یک بیماری عفونی مهم مطرح می گردد؛ لذا برای کنترل و پیشگیری از این بیماری باید اقدامات بهداشتی و ایمنی گسترش یابد. همچنین با بکارگیری روش های مکانیزه کشاورزی تا حدود زیادی از شیوع لپتوسپیروز در این منطقه جلوگیری می شود.